Na het grote succes van 2015 hebben we dit najaar een nieuwe serie.
Samen met de Opleiding Journalistiek en Nieuwe Media van de Universiteit Leiden (LUCL) organiseert Nieuwe Energie te Leiden een cyclus van vier open colleges over een uitermate interessant en actueel onderwerp: "Wat is nu echt?"
Vier aansprekende aspecten over de realiteit worden in begrijpelijke taal behandeld door topsprekers van de Universiteit Leiden.
Volgens van Dale betekent “echt” (naast huwelijk): onvervalst, waar, werkelijk, op een kenmerkende manier, in werkelijkheid. Maar naast elkaar bestaan respectievelijk de werkelijkheid, wat anderen ons hierover vertellen en onze eigen perceptie van beide bronnen. Wie bepaalt nu wat echt is en hoe gaan we daar mee om? Oftewel, wat is nu echt ?
Interessante kost voor professionals en studenten in de communicatie en journalistiek, maar ook voor hen die vanuit hun werk te maken hebben met communicatie.
Do 7 dec Prof. dr. Jaap de Jong
Echt en professioneel: het stijlboek als gereedschap voor journalistieke kwaliteit
Het college is gratis, diner kost € 10,-
Klik hier voor (gratis) aanmelden
En hier als je mee wilt eten (aanmelden kan tot 3 dagen tevoren)
Prof.dr. Jaap de Jong (1961) is hoogleraar Journalistiek en Nieuwe Media en retoricaspecialist aan de Universiteit Leiden.
Hij is gepromoveerd op een studie naar inleidingen in toespraken (De eerste minuten, 2004).
Daarnaast is hij redacteur van maandblad Onze Taal en co-auteur/redacteur van boeken als Handboek Stijl (2009), Beeldtaal (2010), Bending opinion (2010), Spreken als Max Havelaar (2012) en Beïnvloeden met emoties. Pathos en retorica (2015). Het versterken van lokale nieuwsmedia. Naar een Projectfonds Leidse Journalistiek (2016).
Hij doet onderzoek naar retorische en stilistische aspecten van journalistiek en politieke toespraken.
Echt en professioneel: het stijlboek als gereedschap voor journalistieke kwaliteit.
Toen er in de jaren tachtig beeldschermen op de krantenredacties verschenen en de klassieke correctoren werden afgeschaft, kwam er een pijnlijk feit aan het licht. Ondanks de spellingcheckers op die computers schreven de journalisten – ook die van zogenoemde kwaliteitskranten – veel slordiger dan verwacht. De kranten stonden vol taal en stijlfouten die de correctoren er tot dan uit hadden gehaald.
Elke journalist werd zijn eigen eindredacteur, maar was daar niet voor opgeleid. De scholen voor journalistiek hadden de taal en stijl verwaarloosd. Een regen van klachten over de journalistieke taal was het gevolg.
Net als eerder The New York Times en El Pais publiceerde de Volkskrant in 1992 het eigen Stijlboek. Het handboek voor een breed publiek werd een bestseller. En toen er een schaap over de dam was … De Vlaamse krant De Standaard volgde. Daarna kwamen Trouw, Het Financieele Dagblad, NRC handelsblad, weekbladen als Elsevier en zelfs de enigszins anarchistische Groene Amsterdammer met een boek.
Maar wat stond er eigenlijk in die stijlboeken? (Grote delen in die boeken lijken helemaal niet met stijl te maken te hebben.) Kun je eigenwijze journalisten wel de taal en stijl voorschrijven? Wat heb je nu nog aan stijlboeken?
