Helaas kom ik tegenwoordig nogal eens in het ziekenhuis. Een knieblessure, opgelopen bij het voetballen ('Haha, jij moet op jouw leeftijd ook helemaal niet voetballen!'), leidde me inmiddels via vele wachtkamers naar de huisarts, een radioloog, een anesthesist, een polikliniek, een orthopedisch chirurg, een ijskoude operatiekamer, een fysiotherapeut, sportzalen voor revalidatie en nu opnieuw de orthopedisch chirurg en de radioloog. Want het gaat niet goed met het herstel, en dan ga je de molen weer in.
Maar goed, ik bezoek dus het Rijnland Ziekenhuis in Leiderdorp, en daar ben ik vooral onder de indruk van de bewegwijzering. Met een ingenieus systeem van genummerde routes die je kunt volgen naar de vele afdelingen, kom je moeiteloos op je bestemming. Het kan gewoon niet missen, of je moet blind of slechtziend zijn...
Ik ben iemand zonder enig gevoel voor richting. Nog regelmatig moet ik in Leiden, waar ik al twintig jaar woon, tot mijn schaamte constateren dat ik in de Breestraat weer eens de verkeerde kant op rij doordat ik geen notie heb van waar ik ben. Omkeren dus, en goed opletten. Voor mensen als ik is zo’n slimme bewegwijzering een geschenk uit de hemel. Zouden we een stad als Leiden niet kunnen bewegwijzeren als een ziekenhuis? Stadhuis is nummer 1, Morspoort nummer 8, LUMC nummer 33 en ga zo maar door. Op de toegangswegen staan verzamelborden met alle nummers en de bijbehorende richtingen en in de stad wordt dat steeds fijnmaziger. Voor mij zou het geweldig zijn: eindelijk je doel bereiken zonder onnodige omwegen. Dat gaat goed voelen, dat weet ik zeker. Nog beter dan een ziekenhuis.
Jan Dobbe
Reageren op deze column? Stuur een mailtje naar:
